Samotność po 30 -stce. Jak sobie radzić?
Uczucie osamotnienia może towarzyszyć człowiekowi na każdym etapie życia, bez względu na wiek. Samotność to przede wszystkim brak bliskiej relacji z drugim człowiekiem, ale też poczucie wewnętrznej pustki, niezrozumienia i żalu. Bardzo często zdarza się, że samotność to uczucie przejściowe i jesteśmy w stanie sobie sami z tym poradzić. Co jednak należy zrobić, jeśli uczucie przygnębienia nie mija? Jak skutecznie walczyć z samotnością po 30 -stce?
Samotność jako powszechny problem
Stałe uczucie wyobcowania to problem, który dotyczy ponad 10% całego społeczeństwa. Jednakże wiele osób zwyczajnie boi się i wstydzi przyznać, że cierpią na samotność. Obecne czasy narzucają człowiekowi, aby radził sobie sam w skomplikowanych, nieraz bardzo trudnych sytuacjach. Ceniona jest samowystarczalność i niezależność, a osoby, które nie są w stanie udźwignąć ciężar obowiązków samemu, są postrzegane jako niezdarne i tchórzliwe. Uczucie odosobnienia rodzi się w człowieku wtedy, kiedy ukrywa siebie i swoje cechy w obawie o jej niechęć i możliwość nie podobania się drugiemu człowiekowi.
Osoby po trzydziestce nieraz mają problem ze znalezieniem drugiej połówki w swoim życiu. Wielokrotnie wynika to z tego, że dużo czasu poświęcili na edukację i zdobycie doświadczenia, zapominając o sprawach sercowych. Bardzo często sądzą, że w tym wieku to już za późno na miłość. Ich spostrzeżenia są potęgowane nieraz opiniami innych osób, które dodatkowo dołują singli po 30- stce. Nie ma nic gorszego dla ludzi samotnych, pragnących znaleźć partnera życiowego, niż pytania typu: “Dlaczego jeszcze nie masz męża / żony?”.
Niemniej jednak istnieją osoby, dla których brak drugiej połówki nie jest powodem samotności, a stwierdzenia typu “samotna kobieta zawsze u boku mężczyzny znajdzie szczęście” wzbudzają u nich irytację i rozdrażnienie.
Skąd bierze się uczucie samotności?
Samotność zwykle bywa efektem stanu psychicznego, związanego z cierpieniem z przyczyny braku czegoś lub kogoś. Fizycznie możemy otaczać się sporą ilością ludzi, jednakże w środku czujemy się wykluczeni i sfrustrowani. Jakie są zatem powody takiego typu zachowań?
Brak wiary w siebie
Aby dosadnie rozprawić się z samotnością, należy podjąć walkę z samym sobą. Często wystarczy jedynie zmienić kilka zachowań, udać się na warsztaty z zakresu komunikacji, skorzystać z pomocy psychoterapełty. Jednakże nie ma gorszego niż założenie, że nasze cechy nie podlegają zmianie. Zdanie: “Taki już jestem.” bardzo nas demotywuje w procesie realizowania celów. Nie należy również na siłę narzucać sobie nierealnych wymagań, które tylko zniechęcają nas do działania. Warto akceptować możliwości popełniania błędów i dać sobie czas na to, aby raz na zawsze porzucić ciągłe uczucie samotności i pustki.
Otaczanie się niewłaściwymi ludźmi
Wielokrotnie jest tak, że cierpienie z powodu ciągłego uczucia osamotnienia wynika z posiadania toksycznych znajomych, którzy nieustannie atakują nas pretensjami i negują każde zachowanie. Zamiast spotykać się z miłymi ludźmi, za wszelką cenę dążymy do tego, aby w końcu przypodobać się złośliwym przyjaciołom. Bez przerwy walczymy o względy opryskliwych znajomych, a gdy w końcu zyskamy ich przychylność, czujemy się wartościowi i potrzebni. Ciągłe starania zadowolenia toksycznych kumpli pochłaniają dużą ilość energii i sprawiają, że ciągle jesteśmy samotni mimo posiadania dużej ilości “przyjaciół”.
Ciągłe obwinianie innych
Chwilowa ulga, związana z uwolnieniem się od odpowiedzialności, jest efektem nieustannego zrzucania winy na współmałżonka, rodziców lub przyjaciela. Sądząc, że nie powodzi nam się w życiu, ponieważ ktoś cały czas stoi na przeszkodzie, bardzo sobie szkodzimy. Dając “władzę” nad nami innej osobie, pogłębiamy samotność związaną z uczuciem bezsilności. Brak komunikowania potrzeb i oczekiwań najczęściej wpływa na poczucie wewnętrznej pustki.
Brak umiejętności budowania relacji
Zdarza się, że tłumaczymy sobie i bliskim, że nie mamy partnera, współmałżonka, przyjaciela, ponieważ jeszcze nie spotkaliśmy odpowiedniej osoby. Trzymamy się na dystans ze współpracownikami, sąsiadami, znajomymi i unikamy prywatnych tematów, bo sądzimy, że nie warto im zaufać.
Tego rodzaju postępowania łączą się z wcześniejszymi doświadczeniami, kiedy obdarzyliśmy kogoś sympatią, a zostaliśmy wykorzystani i zranieni. Jednak takie zachowanie na dłuższą metę zdecydowanie nam szkodzi. Jeśli nie będziemy w stanie nikogo do siebie dopuścić to zostaniemy skazani na ciągłą samotność i uczucie odizolowania od ludzi.
Rodzaje samotności
- ➤ Samotność przejściowa – najczęściej powstaje pod wpływem nagłej, nieokreślonej sytuacji (wyprowadzka bliskiej osoby, śmierć, utrata przyjaciela). W momentach, gdy świat wali się nam na głowę, to doskonale zrozumiałe, że czujemy się samotni. Jednak czas leczy rany, a uczucie pustki i żalu stopniowo zacznie znikać.
- ➤ Chroniczna samotność (przewlekła) – jest to uczucie osamotnienia, które nie mija wraz z upływem czasu. Osoby dotknięte samotnością chroniczną często się izolują, twierdzą, że nie są nikomu potrzebne i uważają, że ich życie to jedna wielka porażka. Bardzo negatywnie odbija się to na organizmie człowieka i powoduje różne dolegliwości, a nawet choroby somatyczne. Przewlekła samotność wymaga pomocy psychologicznej, ponieważ nieleczona może prowadzić do głębokiej depresji.
Specjaliści wyróżniają jeszcze więcej typów samotności:
- ➜ emocjonalna – czynnikiem prowadzącym do załamania i depresji jest brak zaufania i wsparcia emocjonalnego z bliskimi,
- ➜ społeczna – cechuje się uczuciem braku przynależności do żadnej grupy społecznej, odczuciu, że jest się zbędnym w kręgu rodzinnym itp.
- ➜ egzystencjalna – poczucie samotności wśród najbliższych osób, często prowadzi do leków przed śmiercią, porzuceniem i sytuacjami, gdzie człowiek zostaje sam.
Jak skutecznie sobie poradzić z samotnością?
Pomoc w walce z samotnością gwarantuje najczęściej terapia psychodynamiczna – taka, która zmienia jakość życia osoby dzięki odnalezieniu jak dotąd nieznanych źródeł występowania złego samopoczucia. Leczenie polega na omawianiu i analizowaniu trudnych przeżyć pacjenta oraz poruszaniu głęboko zakorzenionych schematów, które uniemożliwiają mu prowadzenie normalnego życia. Na skutek tego osoby odczuwające lęk i pustkę poznają lepiej samego siebie.
Z samotnością można walczyć na własną rękę, jeśli cierpimy na przejściowy spadek nastroju. Należy wtedy:
- ➞ ograniczyć czas spędzony w internecie (często osoby samotne chcą izolować się i zacząć prowadzić życie wirtualne, co dodatkowo pogłębia samotność),
- ➞ znaleźć nowe hobby związane z aktywnością fizyczną, która sprawi, że w twoim organizmie będą wydzielać się endorfiny – hormony szczęścia,
- ➞ myśleć pozytywnie – nie osądzaj się i nie krytykuj, każdy ma prawo do gorszego samopoczucia,
- ➞ przeanalizować ewentualną przyczynę osamotnienia – jeśli czujesz się samotnie w jakiejś grupie ludzi to postaraj się znaleźć znajomych, z którymi poczujesz się dobrze. Gdy uczucie pustki dopadnie Cię w związku – porozmawiaj na ten temat ze swoim partnerem.
Podsumowanie
Zdarza się, że samotność jest idealną perspektywą na uporządkowanie życia, wyciągnięcie wniosków, a także podjęcie zmian, niezależnie od wieku. Jednakże długotrwałe uczucie osamotnienia niekorzystnie wpływa na zdrowie, a nawet życie człowieka. Warto pamiętać, że istnieją liczne metody, które pozwolą pozbyć się wewnętrznej pustki raz na zawsze.
Możliwość dodawania komentarzy nie jest dostępna.